Piotra Morawskiego wybrałem zupełnie celowo. Nie dlatego, że był wschodzącą gwiazdą w historii polskiego himalaizmu, ale przede wszystkim z tego powodu, że był człowiekiem, partnerem wspinaczkowym gotowym porzucić najwyższe i najciekawsze cele, aby ratować życie innych (np. Annapurna, 2007). Tu – w tym niezwykle skomercjalizowanym świecie – postawa ta jest niezwykła i godna podziwu.

Całkiem niedawno ikona wspinania alpejskiego i himalajskiego – Wojciech Kurtyka – wywołał burzę medialną swoim wywiadem, którego sens sprowadzał się do stwierdzenia, że polski himalaizm jest usłany trupami. Innymi słowy: ambicje jednych, stały się pogrzebem drugich. O naszym patronie, z całą pewnością i stanowczością, nie można tak powiedzieć.

– opiekun SK PTT “Pionowy Świat”